En dit is nog maar het begin..

Hallo allemaal!

Anderhalve week, en heel veel ervaringen later is het tijd voor mijn tweede blog! Het is maar goed dat ik elke dag een kort stukje schrijf van wat ik allemaal heb gedaan, anders zou ik de helft al zijn vergeten. Het klinkt waarschijnlijk heel clihché, maar: wat vliegt de tijd hier! Ik heb alleen in de eerste week al zo veel gedaan en gezien, dat had ik echt niet durven hopen. Ook komt het denk ik doordat ik me hier echt al heel snel thuis ben gaan voelen. Ik heb het super naar mijn zin met de andere vrijwilligers in het huis en ik haal heel veel voldoening uit het werk dat ik hier doe.

Vorige week woensdag was mijn eerste dag in de township. Ik kreeg een rondleiding van Sandy, die veel regelt voor het project (Izizwe). Samen liepen we langs verschillende crèches en scholen waar ze mee samenwerken. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar leven. In het midden van de township staan vooral stenen huizen die redelijk goed onderhouden zijn. Maar hoe verder je naar de buitenwijken gaat, hoe armer het wordt. Daar leven de mensen echt in golfplaten huisjes, zonder water en elektriciteit. Er ligt overal afval en de honden, koeien en geiten lopen er gewoon los. Grappig feitje: de mensen houden daar de katten binnen en laten de honden gewoon de hele dag over straat lopen. Precies andersom als in Nederland dus! Ook tussen de crèches onderling is veel verschil. Bij sommige staan grote speeltoestellen en schommels buiten en hebben de kinderen binnen redelijk veel ruimte om te spelen. Bij anderen zitten ze met heel veel kindjes in een kleine ruimte en is er veel minder te doen.
Na deze rondleiding van ongeveer anderhalf uur was ik behoorlijk moe. Niet alleen door alle indrukken, maar ook door de hitte (het was 36 graden). Het sportprogramma van de middag ging niet door dus konden we op tijd naar huis.
Donderdag was de eerste dag dat ik echt heb meegelopen met de projecten. 'S ochtends begonnen we met het 'tooth brushing program'. Met tubes tandpasta op zak gaan we dan langs de verschillende crèches om samen met de kinderen tanden te poetsen. 'S middags ben ik mee geweest met het sport programma. Met allemaal ballen en andere materialen gaan we dan naar de scholen toe om 'sportlessen' te geven. Vaak is er niet echt sprake van een echte les omdat er te veel kinderen tegelijk komen. Op een drukke dag heb je 3 klassen tegelijk en dat zijn dan 120 kinderen. Zie die maar eens allemaal tegelijk te vermaken met 4 vrijwilligers ;). Het komt er dan ook vaak op neer dat veel kinderen zichzelf vermaken met een potje voetbal, rugby of cricket. Wij starten te spellen en zorgen dat het in goede banen loopt. Vervolgens doen we met kleinere groepjes kinderen spelletjes om ze bezig te houden. Als blanke ben je een echte attractie voor de kinderen. Zodra ze je zien komen ze naar je toe gerend. Ze willen allemaal je hand vast houden en aan je zitten en maken hier soms zelfs ruzie om. Als ze je aandacht willen roepen ze 'mulungu' wat 'blanke' betekent. Soms zie je ze onderling druk naar je wijzen en lachen en heb je geen idee wat ze over je zeggen.

Donderdag avond heb ik mijn eerste Zuid-Afrikaanse braai gehad. Er waren allemaal mensen bij ons thuis uitgenodigd. 'S middag begonnen we al met de voorbereidingen, maar voordat we daadwerkelijk aan het eten waren was het ondertussen half 10. We mochten namelijk pas beginnen met eten wanneer al het vlees klaar was.

Zo warm als het woensdag was, zo vies was het weer vrijdag. Het had de hele nacht geregend en ook overdag bleven de buien maar komen. Door de regen was het ook flink afgekoeld en opeens liep iedereen in een lange broek en een trui. Vanwege de regen ging het programma van die ochtend niet door. Op vrijdag komen namelijk kinderen uit de township naar ons huis toe voor zwemles (ja we hebben een zwembad in de tuin). Het was een perfecte dag om alle nieuwe indrukken op me in te laten werken en rustig aan te doen. Achteraf maar goed ook, want het bleek een druk weekend te worden!
Vrijdag besloten we namelijk om te gaan hiken bij Sardinia Bay, hier in de buurt. Het was een prachtige wandeling van ongeveer 5km langs de zee. Eerst over het strand en later door de 'duinen' en over de rotsen. De golven sloegen tegen de rotsen omhoog. Behalve het geluid van het water was het er helemaal stil, zo rustgevend! Na de toch wel vermoeiende wandeling hebben we een drankje gedaan en een salade gegeten. Tijdens het eten besloten we spontaan om de volgende dag naar Addo Eelphant Park te gaan. De auto werd gereserveerd en de volgende ochtend waren we om 9 uur onderweg. Vanuit Port Elisabeth is het maar een klein stukje naar het park, dus iets voor 10 reden we het park binnen. We waren nog geen 2 minuten binnen of er kwam midden op de weg een enorme olifant op ons af gelopen. Hij liep recht op onze auto af en werd met elke stap groter. Net toen we ons begonnen af te vragen of hij toch niet recht over onze auto (we noemden het zelf 'de koektrommel') heen zou stampen, besloot hij iets af te buigen. Op nog geen meter afstand van het raam waar ik zat, liep hij voorbij. Pas toen hij helemaal voorbij de auto was durfde ik weer adem te halen. Wat een gigantisch mooi beest en wat bijzonder om van zo dichtbij te zien! Dit beloofde een mooie dag te worden.
We hebben uren rondgereden en kwamen allemaal herten, zwijnen (pumba's) en nog meer olifanten tegen. Ook zagen we aapjes die op het eerste gezicht niet heel bijzonder leken. Tot ze zich omdraaiden en felblauwe ballen bleken te hebben. We noemden ze ook wel: Blue Ball Monkeys.
Er zijn een aantal plekken in het park waar je de auto uit kan. Je moet dan eerst door een hek en daarachter is het veilig om uit te stappen. Op één van die plekken hebben we tussen de middag iets gegeten. We hadden al veel dieren gezien, maar nog geen leeuwen. Er zijn niet veel leeuwen in het park dus je moet heel veel geluk hebben om die te zien. Op verschillende plekken in het park staan borden waar op staat waar de verschillende dieren voor het laatst gespot zijn. We konden dus redelijk gericht op zoek gaan naar de leeuwen. De eerste plek waar ze gezien zouden zijn was in de buurt van een uitkijkpunt (zuurkop). Daar was een prachtig uitzicht en er stonden verschillende bordjes met 'beware of lions', maar er was geen leeuw te zien. Na weer een paar uur rijden waren we nog steeds geen leeuw tegen gekomen. Tot opeens een auto voor ons heel langzaam een heuvel op begon te rijden. We zaten nog te mopperen omdat onze koektrommel al genoeg moeite had met de kleinste hellingen in het park, zonder dat er zo'n treuzelaar voor ons reed. Toen we uiteindelijk boven waren werd het ons duidelijk waarom het tempo zo laag lag. Midden op de weg, vlak voor de auto, liepen 2 leeuwinnen. Op hun dooie gemakje liepen ze voor de inmiddels steeds groter wordende stoet auto's uit. Het was een prachtig zicht, maar ook erg spannend! We hadden geen idee hoe lang die leeuwinnen het goed zouden vinden dat er auto's vlak achter hun reden. Af en toe gingen ze langs de weg lopen en haalden een paar auto's ze zin. De auto voor ons kwam blijkbaar iets te dichtbij en één van de leeuwinnen rende naar de auto en haalde met haar poot uit. De auto reed snel door en toen waren wij de voorste in de rij. We hoefden niet te overleggen om het eens te worden dat wij voorlopig niet zouden inhalen.. Uiteindelijk gingen de beesten rustig langs de weg liggen en konden we er één voor één voorbij. Toen we langs reden keek één leeuwin recht naar onze kant. Wat een prachtig beest, met grote gele ogen die je voor je gevoel recht aankijken. De rest van de safari bleven we hyper van deze waanzinnige belevenis! En alsof het nog niet genoeg was, kwamen we aan het eind ook nog een zebra tegen die midden op de weg stond. Blijkbaar vond hij het allemaal wel prima, want toen we langs reden bleef hij gewoon staan. Ik zal jullie de details besparen hoe ik zo zeker weet dat het een 'hij' was. We stopten op 2 meter afstand en hebben denk ik wel 5 minuten lang foto's kunnen maken. Het was een top dag die ik nooit zal vergeten! Echt een droom die is uitgekomen en dat al in de eerste week dat ik hier zit..

Verder ben ik ondertussen naar een andere kamer verhuisd. Mijn roommate ging weg en ik zou dan alleen op een kamer liggen. Niet echt gezellig, dus heb ik gevraagd of ik bij Dominique op de kamer mocht. Zij had sinds deze week ook een kamer alleen en we hadden allebei wel behoefte aan wat gezelligheid.
Volgende keer zal ik wat meer vertellen over de andere projecten die we in de township hebben. Komend weekend ga ik naar Hogsback waar als het goed is ook van alles te beleven is! Jullie horen dus snel weer van mij.

Liefs,
Anouk