Surfen, Stappen & Struisvogels.

Lieve volgers,

(Want zo kan ik jullie ondertussen wel noemen na al die leuke reacties op mijn eerdere blogs).

Afgelopen weken heb ik vaak de vraag gekregen wanneer ik weer een nieuwe blog zou schrijven. Mijn antwoord was: 'als ik genoeg gedaan heb om over te vertellen'. Na afgelopen weekend vond ik het eindelijk weer de moeite waard om iets met jullie te delen. Maar als ik nu terug lees in het dagboekje waar ik elke dag kort iets in schrijf, had ik het eigenlijk al veel eerder kunnen doen. Hier een korte opsomming van wat ik de afgelopen weekenden heb gedaan:

- Genoten van een heerlijk lang paasweekend in het huis, met: paasbrunch, paaseitjes zoeken, series kijken, lezen en drankjes doen in leuke tentjes hier in de buurt.
- Naar de bioscoop geweest (Beauty and the Beast). Een leuk weetje: je krijgt hier gewoon popcorn zonder smaakje. Er staan allemaal bussen met zout, cheese, sour cream en andere smaken die je er zelf over mag strooien, wat in ons geval bijna heeft geleid tot een zoutvergiftiging ;). Maar wat een top film, ik heb genoten!
- Voor het eerst op stap geweest. En dat beviel zo goed dat we afgelopen week maar weer zijn gegaan! Wat een feestje is dat hier. De muziek is leuk en de mensen zijn erg gezellig. Ik moet zeggen dat we hier als groep van voornamelijk blanke meiden, boven gemiddeld veel aandacht krijgen. De locals voelen zich vaak geroepen om midden in onze groep hun dance moves te laten zien, wat voor hilarisch taferelen zorgt! Vervolgens verwachten ze uiteraard van ons dat wij het zelfde doen, wat misschien nog wel veel grappiger is.
- Surfles gehad. Samen met 2 huisgenootjes heb ik me in een super strak surfpak gehesen en zijn we met een surfleraar, die er best mocht wezen, naar het strand gegaan. Eerst moesten we droog oefenen (op het strand dus). We kregen verschillende manieren te zien waarop we onszelf overeind konden krijgen op de surfplak en moesten dit vervolgens oefenen. Zelfs zonder golven is dit al best een uitdaging. Na een kwartiertje mochten we de zee in en kregen we te zien hoe we moesten peddelen en ons surfboard moesten draaien. Wanneer er een goede golf kwam kregen we flinke duw van de surfleraar en moesten we als een malle gaan peddelen tot hij riep dat we op moesten springen. Dit ging de eerste paar keer uiteraard gigantisch mis, maar uiteindelijk is het me een paar keer gelukt om te blijven te staan. Een hele gave ervaring! Het was de 3 dagen spierpijn meer dan waard en ik ga het zeker nog een paar keer proberen.

Naast deze leuke weekend activiteiten heb ik ook eindelijk de city tour gekregen, waar ik al vanaf mijn eerste week op zat te wachten. Samen met een paar nieuwe vrijwilligers die hier voor kortere tijd zaten, ben ik naar het centrum gebracht. Daar heeft John ons een rondleiding gegeven. We hebben een paar mooie historische gebouwen gezien en wat geleerd over de geschiedenis van de stad. Heel interessant en indrukwekkend om te horen hoe het er hier tijdens de Apartheid aan toe ging. Ook zijn we naar en op de vuurtoren geweest. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over de haven/zee en een groot deel van de stad. Als laatst gingen we naar het cricket stadion. Leuk om meer te zien en te weten te komen van de stad waar ik al meer dan een maand woon ;).

Iets anders wat veel indruk op mij heeft gemaakt is het Human Dignity Centre (HDC). Dit is een plek aan de rand van de township, waar kinderen onderwijs krijgen. Daarnaast krijgen ze er eten en wordt er veel aandacht besteed aan het welzijn van de kinderen. Er werken naast leerkrachten ook social workers. Naast het helpen van de kinderen, proberen ze ook de moeders te helpen door ze een 'werkplek' aan te bieden. Er is een kleine werkplaats waar de moeder zelf sieraden, kleding, of andere dingen kunnen maken. Deze spullen worden in een winkeltje verkocht en de moeders krijgen een deel van de opbrengst. Op deze manier proberen ze de moeder te stimuleren om zelfstandig dingen te ondernemen en verantwoordelijkheid te nemen voor hun gezin. In de meest positieve gevallen gaan de moeders thuis zelf aan de slag en beginnen ze een eigen 'handeltje' met de spullen die ze hebben gemaakt. HDC ligt in een rustig gedeelte van de township. Er is veel groen en de gebouwen en containers die er staan zijn beschilderd met vrolijke kleuren. Mede hierdoor hangt er een vriendelijke sfeer. Ook is er een moestuin waar groentes worden verbouwd. Een paar weken geleden was het hek gesloopt en waren de groentes gestolen. De ochtend dat wij er waren hebben we nieuwe groentes geplant en binnenkort zullen er nieuwe hekken komen. Na het tuinieren mochten we in één van de klassen meekijken. De kinderen lieten trots hun kleurplaten aan ons zien. Van alle kanten riepen ze 'teachah, teacah' (teacher), om onze aandacht te krijgen. Vervolgens mochten we in de kring een boekje met ze lezen. Toen we weg gingen hebben ze nog een paar liedjes voor ons gezongen en kregen we van iedereen een high five. Het geeft zo veel voldoening om een grote glimlach op de gezichtjes van die kinderen te zien, alleen maar omdat je de tijd neemt om naar hun werkjes te kijken of even met ze te zingen en te dansen..

Na al deze belevenissen in en rond PE vonden we het de hoogste tijd om weer eens een weekend weg te plannen. Afgelopen weekend waren we vrij van donderdag t/m maandag, dus dat was een perfect moment! Samen met 3 huisgenootjes heb ik een auto gehuurd waarmee we naar Oudtshoorn zijn gereden. Onderweg zijn we eerst nog even gestopt bij de brug waar ik komende zaterdag vanaf ga springen (jaja, met een elastiek om mijn voeten). We kwamen uiteindelijk rond 5 uur aan in het super gezellige hostel (Backpackers Paradise). We waren behoorlijk moe van de lange reis, dus nadat we Sushi hadden gegeten zijn we lekker vroeg naar bed gegaan. De volgende dag zouden we al onze energie namelijk hard nodig hebben. Om kwart over 8 werden we bij de receptie verwacht, om vervolgens te vertrekken voor onze mountainbike tocht. Het was de bedoeling om een tocht van 30km te doen, maar door een vriendelijke man bij de receptie lieten we ons overhalen om toch die van 54km te doen (wat ik persoonlijk een erg goed idee vond). Voor deze tocht werden we met een busje boven op een berg afgezet, waarna we zelf weer terug bij het hostel moesten zien te komen. Het was jammer dat het zo hard waaide boven op de berg, want het uitzicht was super mooi! De eerste paar km moesten we over een soort zand/grindweg redelijk steil naar beneden fietsen. Dat was dus vollebak in je remmen knijpen en zorgen dat je de grote stenen kon ontwijken. Van het uitzicht kregen we dat eerste stuk niet veel mee, want je moest je aandacht op de weg voor je houden. Met kramp in onze handen kwamen uiteindelijk op de geasfalteerde weg terecht. Toen konden we echt vaart gaan maken! Wat een heerlijk gevoel om met de wind in je haren door de prachtige natuur te racen. Onderweg kwamen we struisvogels tegen en een paar koeien die midden op de weg stonden en ons maar raar aankeken. Uiteindelijk kwamen we bij onze eerste stop: the Cango Caves. Hier hebben we eest een hapje gegeten en vervolgens kregen we een rondleiding door de grotten. In verschillende 'ruimtes' met hele grote stalagmieten en stalactieten (ik weet ondertussen wat, wat is) keken we onze ogen uit. Het hoogtepunt van deze rondleiding was misschien nog wel het korte 'optreden' van onze gids. Wat een stem had die vrouw, en wat een prachtige akoestiek in de grotten. Vroeger werden in de grotten concerten gehouden, maar omdat toeristen de stalactieten afbraken om als souvenir mee naar huis te nemen, mag dat nu niet meer.
Na deze welkome pauze sprongen we vol goede moed weer op onze fietsen. Dit viel echter flink tegen.. Zadelpijn is echt geen pretje kan ik jullie vertellen. Gelukkig hoefden we maar een klein stukje naar de Camel Farm. Hier kon je een kamelen rit doen. Dit bleek echter niet echt de moeite waard, dus we hebben alleen even staan kijken en zijn vervolgens weer verder gegaan. We hadden eerlijk gezegd niet verwacht dat het ons zou lukken, maar na nog een paar uurtjes flink doortrappen kwamen we uiteindelijk rond 4uur weer bij ons hostel aan. Ondanks het zweet op onze rug, de beginnende uitdrogingsverschijnselen en het feit dat we niet meer normaal konden zinden, overheerste toch de trots dat het ons gelukt was! Na een heerlijke douche zijn we nog uit eten geweest en heb ik voor het eerst in mijn leven struisvogels biefstuk gegeten. Dat was echt super lekker! Ik kan niet zeggen dat het heel anders smaakt dan gewone biefstuk, maar het vlees was super mals en perfect klaar gemaakt.
De volgende dag was het tijd om aan de terugreis te beginnen. We besloten om Route 62 te nemen. Dit wordt ook wel de Route 66 van Zuid-Afrika genoemd. Door de bergen en prachtige landschappen keken we onze ogen uit. Na een lunch in één van de weinige stadjes die we tegenkwamen, besloot ik dat het voor mij tijd was om voor het eerst links te gaan rijden. Ik was ondertussen wel gewend aan het feit dat ze hier aan de andere kant van de weg rijden. Toch greep mijn rechter hand automatisch naar de versnellingspook die daar uiteraard niet zat. Toen ik eenmaal aan het rijden was ging het eigenlijk verrassend goed. Het enige wat ik in het begin lastig vond was om de ruimte in te schatten die ik aan de linker kant van de auto had. Uiteindelijk heb ik ons veilig in Jeffreys Bay gebracht, waar we nog een korte tussenstop hadden. Rond half 7 waren we weer terug in het huis en zat dit heerlijke lange weekend er weer op.

Vandaag kwam het besef dat ik aan mijn laatste 3 weken in de township ben begonnen. Ik probeer dan ook extra te genieten van het werk dat ik hier met de kinderen doe en maak nog meer foto's dan normaal. Ik heb ontzettend veel zin om mijn ouders alles te laten zien en met ze op reis te gaan. Maar tot die tijd ga ik er hier nog een super mooie tijd van maken met de andere vrijwilligers!

Tot over een paar weken!

Liefs,
Anouk