Zo veel te doen, zo veel te zien

Hallo, daar ben ik weer!

Nog maar een week later en toch alweer zo veel gedaan. Laat ik beginnen bij het weekend van 1 april. Zaterdag ochtend vertrok ik in alle vroegte met Sophie en Dominique naar Hogsback. We hadden een auto gehuurd voor het hele weekend. Toen we rond een uur of 11 aankwamen bij het hostel was het nog te vroeg om in te checken. We kregen al wel een korte rondleiding en besloten daarna ergens een hapje te gaan eten. Ik bestelde een heerlijk omelet met zalm en toast. Deze stevige lunch bleek ik achteraf hard nodig te hebben. Terug bij het hostel vroegen we of er een mooie hike was die we konden gaan doen en of we de volgende dag konden gaan abseilen. We kregen de tip om een combinatie te doen. We konden meteen vertrekken. Het zou ongeveer een uurtje lopen zijn naar de waterval waar we moesten zijn voor het abseilen en vanaf daar nog 2 uur terug naar het hostel. Prima dus!
Vol goede moed begonnen we aan de wandeling. Het zonnetje kwam door en het begon behoorlijk warm te worden. We zouden door moeten lopen tot we een rivier tegenkwamen en door die te volgen zouden we bij de waterval komen. Na ongeveer een uur kwamen we een klein stroompje tegen, maar dat kon je toch geen rivier noemen? Dus liepen we door, een heuvel op waar geen eind aan leek te komen. Aan de andere kant van de heuvel zagen we water in de verte, veel water! Dat moest de rivier zijn. Maar nee, het bleek een groot meer te zijn. We besloten toch maar even te bellen naar onze contactpersoon die bij de waterval op ons stond te wachten. Ze vertelde ons dat we te ver waren en terug moesten tot we een rode auto zagen. Het was ongeveer 2km, dus we zouden er zo zijn. Toen we vertelden dat we niet met de auto, maar te voet waren, schrok ze wel een beetje. We draaiden om en zijn als een gek de heuvel weer af gelopen. We vonden de rivier (toch dat kleine stroompje) en volgden die het bos in. Iets verderop werden we opgewacht door een hele vriendelijke vrouw (Candy). We moesten de rivier oversteken en voor we het wisten stonden we boven aan de waterval. Candy vroeg wie er als eerste wilde en ik bood me aan. Ik kreeg een tuigje om, een helm op en handschoenen aan. Ik werd aan verschillende kabels vastgemaakt en mocht meelopen naar de rand. Daar werd me verteld dat ik met mijn rug naar de afgrond moest gaan staan en langzaam achterover moest leunen tot ik met mijn voeten plat tegen de rotswand zou staan. Het voelde heel onnatuurlijk, maar zodra ik merkte dat ik echt goed vast zat en het eigenlijk voelt alsof je zit, liet ik mezelf zakken. Zo ben ik langzaam langs de waterval (van 35m) naar beneden 'gewandeld'. Naast me zag ik de regenboog in het water en onder me waren kinderen in de rivier aan het spelen. Achteraf bleek het toch niet zo langzaam want ze vertelden me dat ik de snelste van de dag was. Beneden stond de collega van Candy (Neels) me op te wachten. Hij hielp me naar beneden en maakte alle kabels los. Wat een kick was het om naar boven te kijken en te bedenken dat ik daar zojuist naar beneden was gekomen! Na mij was Sophie aan de beurt en als laatste Dominique. Vanaf onder kon ik mooi foto's van ze maken. Toen we alle 3 geweest waren maakten we nog wat foto's van de waterval. Deze heet 'Madonna and Child', vernoemd naar het schilderij. In de rots zie je een soort gezicht wat daar op zou moeten lijken. Net toen we weg wilden gaan kwam er een hele groep (donkere) mensen aan. Toen ze ons zagen wilde ze allemaal met ons op de foto. Toen we vroegen waarom, zeiden ze dat ze aan de mensen thuis wilden bewijzen dat ze ons (blanken) gezien hadden. Een hele bizarre ervaring.
Na alle paparazzi te hebben afgeschud, begon we aan het laatste deel van onze hike. Dwars door het bos, over een smal paadje, met af en toe een teken dat we nog op de goede weg waren. Halverwege zouden we 'the big tree' tegen komen. De oudste boom uit het bos, met een hek er omheen. We klommen over rotsen en kropen onder omgevallen bomen door. Na ongeveer een uur kwamen we eindelijk de boom tegen waar we al zo lang naar hadden uitgekeken. We besloten niet te lang uit te rusten, want om half 7 zou het donker worden. We hoorden steeds meer geluiden om ons heen en moesten steeds steiler omhoog. Op den duur stonden we letterlijk oog in oog met een groep wilde apen. Er leek geen eind aan te komen, maar uiteindelijk, na nog een dik uur te lopen kwamen we eindelijk bij ons hostel. Het was ondertussen bijna 6 uur, dus het had niet veel langer moeten duur.
We brachten onze spullen naar onze kamer en gingen daarna naar de braai (bbq) waar we ons voor hadden ingeschreven. Het vlees werd voor ons gebakken en we kregen er aardappels bij. Na het eten hebben we nog even zitten kaarten met een paar Duitse mensen en toen gingen we moe maar voldaan naar bed. De volgende ochtend hadden we een heerlijk ontbijt van yoghurt met muesli en fruit. Toen was het tijd om te doen waar we eigenlijk voor gekomen waren. We gingen in bad! Maar niet zomaar een bad. Vlak bij het hostel staat een bad aan een klif, met water uit de waterval. Je kan natuurlijke producten voor in het bad kopen bij het hostel. Het water dat uit de kraan komt is bruin, maar wordt van te voren gekookt dus vies is het niet. We lieten het bad vol stromen en ik mocht eerst. Weer zo'n bijzondere ervaring! Je zit gewoon in bad met uitzicht over de bergen en het bos, midden in de natuur. Weer iets dat ik van mijn bucket list kan afstrepen!
Nadat we alle 3 in bad waren geweest, zijn we naar een soort 'sprookjesbos' gegaan waar allemaal zelfgemaakte elfjes en andere bijzondere sprookjesfiguren stonden. Ook waren er in de grote tuin allemaal mooie bloemen en vlinders te zien. En tot onze verbazing zaten er in een grote kastanjeboom midden in de tuin allemaal apen. Blijkbaar vonden ze het niet zo leuk dat we foto's van ze maakten en naar ze stonden te kijken. De eerste kastanje die vlak naast ons landde leek nog toeval te zijn, maar al snel bleek dat ze het toch echt op ons hadden gemunt. De kastanjes vlogen rond onze oren. We zijn maar snel door gelopen en gelukkig zijn we de rest van de wandeling geen aap meer tegengekomen. Als afsluiting van dit geslaagde weekend hebben we bij een heel gezellig tentje, the Butterfly Bistro, nog wat gegeten. Toen zat het er toch echt op en was het tijd om terug te rijden naar PE.

Na dit geweldige weekend stond er weer iets leuks op het programma. De kinderen hebben hier 2 weken vakantie en dan organiseren wij een 'Holiday Program'. Dit is een soort kindervakantieweek in de township. Elke dag komen er heel veel kinderen naar het sportveld van één van de scholen waar wij allemaal activiteiten voor ze organiseren. Er zijn 4 stations: Sports, Arts & Craft, Fun Games en Dance. Elke dag maken we 4 groepen. De kinderen krijgen allemaal met schmink een kleur om hun gezicht en zo kunnen we zien wie bij welk team hoort. Elke groep begint bij één van de stations en na een half uur draaien we door tot elke groep overal geweest is.
Bij 'dance' zijn twee locals die elke dag met de kinderen gaan dansen. Dat kunnen ze hier dus allemaal heel goed! De kinderen vinden het ook echt super leuk om te doen. Bij 'arts & craft' verzinnen we elke dag een knutsel activiteiten die ze kunnen doen. We hebben paasmandjes gemaakt, kuikens getekend en nog veel meer. Bij 'sports' kunnen de kinderen elke dag verschillende sporten doen, zoals: voetbal, rugby en cricket. Tot slot is er het 'fun games' station waar ze estafettes en andere wedstrijdjes doen. Met de kleintjes spelen we 'duck duck goose' (zakdoekje leggen). Na de spelletjes krijgen alle kinderen 2 boterhammen met pindakaas en een beker sap. Op drukke dagen moeten we voor meer dan 250 kinderen brood smeren. De pindakaas wordt heel erg verdund met zonnebloemolie omdat we anders niet genoeg hebben. Ook alle lokale vrijwilligers krijgen wat te eten en te drinken. Rond half 2 zijn we klaar en worden we weer opgehaald om terug naar het huis te gaan.
Vorige week was de eerste week van het holiday program. Deze week doen we hetzelfde en donderdag sluiten we af met een braai bij ons thuis, samen met alle vrijwilligers.

Afgelopen weekend was een stuk rustiger dan de 2 voorgaande. Vrijdag overdag hadden we niet veel te doen, maar 's avonds was de Kasi Hop. Dit is een georganiseerde kroegentocht in één van de townships hier in de buurt. Deze wordt georganiseerd door Joy. Samen met nog een stuk of 40 anderen werden we met de bus opgehaald en naar haar ouders thuis gebracht. Daar stond allemaal eten voor ons klaar. Voor we mochten beginnen, hielden de ouders een korte toespraak. Een typisch Zuid-Afrikaans oud stel, super lief! Ze vertelden ons dat we moesten doen alsof we thuis waren en dat we voorzichtig moesten zijn tijdens de kroegentocht. We moesten dicht bij onszelf blijven en denken aan de mensen thuis. Daarna kregen we een traditioneel drankje aangeboden, als welkom. Iedereen moest uit dezelfde kom een zelfgemaakt drank drinken, die rook en smaakte naar zure melk (maar dan erger). Maar het was traditie dus we hebben braaf een slokje genomen. Na het eten zijn we met zijn allen weer in de bus gestapt en werden we naar de eerste 'kroeg' gebracht. Daar kochten we wat te drinken. Dit gaat iets anders dan in Nederland. Je koopt daar namelijke hele flessen sterkte drank / frisdrank of wat je ook wil. Ook de glazen koop je er bij en neem je aan het eind van de avond mee naar huis. Als grote groepen blanken ben je een hele attractie. Iedereen wil met je praten, dansen en op de foto. Het was behoorlijk druk dus dit was in het begin best wel overweldigend. Na 3 kwartier moesten we de bus weer in om naar de volgende kroeg te gaan. Hier was het een stuk rustiger en uiteindelijk ook een stuk gezelliger. We hebben gezellig staan kletsen met iedereen en hebben nieuwe dance moves geleerd. Want als je de mensen hier moet geloven, kunnen Nederlanders echt niet dansen!
Het was een leuke, gezellige avond/nacht waar ik ongeveer de hele zaterdag van heb moeten bijkomen! Zaterdag en zondag ben ik nog heerlijk naar het strand geweest om naar een surfwedstrijd te gaan kijken. Super gaaf om te zien! Die gasten zijn echt goed. Ik heb goed opgelet, want komend weekend wil ik het zelf gaan proberen.

Zo. Jullie zijn weer op de hoogte van mijn avonturen! Zodra ik weer meer verhalen heb verzameld, horen jullie weer van me!

Liefs, Anouk